Wat moet er eigenlijk in een ceremonie?

Artikel 67 van het burgerlijk wetboek zegt:

1. De aanstaande echtgenoten moeten ten overstaan van de ambtenaar van de burgerlijke stand en in tegenwoordigheid van de getuigen verklaren, dat zij elkander aannemen tot echtgenoten en dat zij getrouw alle plichten zullen vervullen, die door de wet aan de huwelijkse staat worden verbonden.

2. Terstond nadat deze verklaring is afgelegd, verklaart de ambtenaar van de burgerlijke stand, dat partijen door de echt aan elkander zijn verbonden, en maakt hij daarvan in het daartoe bestemde register aan akte op.

Wat betekent dit dan, het paar verklaart?

Als ambtenaar van de burgerlijke stand stellen we een vraag en door te antwoorden verklaart het paar. Maar dat kan natuurlijk ook anders. Bruidsparen kunnen ook in hun eigen belofte verklaren dat ze elkaar aannemen tot echtgenoten en alle plichten zullen vervullen.
Dat mag, zolang dit dan wel ten overstaan van de BABS gebeurt. Door de woorden ‘ten overstaan’ in de wettekst kan je dus iedereen die vraag laten stellen. Het is alleen wel de trouwambtenaar die verklaart dat ze door het huwelijk aan elkaar verbonden zijn.

Het jawoord

“Er werd geen ja gezegd, is het bruidspaar dan wel getrouwd?”

Ja! Het jawoord is een wilsovereenstemming. Dus kan een paar ook ‘heel graag’ zeggen of ‘zeker weten’ of ‘beslist’. De BABS beslist welk antwoord hij of zij overtuigend genoeg vindt. Zo gaat de één niet akkoord met ‘oké’ of ‘best’ of ‘laat ik dat maar doen’, maar vind een collega-trouwambtenaar dat misschien wel goed.

Als die verklaart dat ze door het huwelijk aan elkaar verbonden zijn, dan zijn ze dat ook. Dat is nou eenmaal de bevoegdheid van de trouwambtenaar

De huwelijksvoltrekking zit vol ceremoniële dingen, zoals het bruidspaar laten staan en elkaar de rechterhand laten geven, wat 95% van de trouwambtenaren ook doen.

Er staat nergens in de wet omschreven dat dit moet, dus daar kun je alle kanten mee op.Dat juist dit het officiële deel een extra dimensie geeft staat buiten kijf, maar de trouwambtenaar is vrij om daarmee om te gaan zoals het bruidspaar zelf wil.

Wetswijzigingen

De ondertrouw is verdwenen en daar is de “Melding voorgenomen huwelijk” of “Melding voorgenomen partnerschap” voor terug gekomen. Vroeger deed een bruidspaar ondertrouw in de gemeente waar ze stonden geregistreerd, nu beslist de trouwgemeente over hun huwelijksbevoegdheid.

Wettelijk gezien is het inleveren van deze melding plaats onafhankelijk. Als een paar in Groningen woont maar in Maastricht wil trouwen, mogen ze in Haarlem de melding doen. Haarlem heeft een doorzendplicht. En dat moeten ze snel doen, want in feite is de gemeente Haarlem verplicht de melding aan te nemen, te controleren en dan door te sturen.

Op dat moment gaan de twee weken wachttijd lopen, zoals dat ook bij de ondertrouw was. De meeste gemeenten zullen een bruidspaar doorverwijzen naar de trouwgemeente als ze een melding willen doen, maar feitelijk mag dit dus niet.

Inmiddels mag de melding ook digitaal gebeuren met een DigiD. Doordat de melding meer en meer digitaal zal gaan gebeuren, komt er een extra taak voor de trouwambtenaar bij, namelijk het vaststellen van de identiteit van een bruidspaar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.